ΚΑΛΛΙΠΕΥΚΗ

Στο φύλλο 145 του 2014, διάβασα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον την επιστολή του κ. Απόστολου Καστώρη  που αναφέρονταν στη λίμνη του χωριού.  Αφορούσε αναμνήσεις, μνήμες της παιδικής και ύστερης ηλικίας του για τη λίμνη, τις οποίες θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε και μαρτυρίες. Συχνά ο χρόνος σβήνει λεπτομέρειες και ίσως διαφοροποιεί κάποιες άλλες από γεγονότα που βιώνει κανείς ως παιδί. Όμως η φαντασία καλύπτει τα κενά και δημιουργεί ένα αποτέλεσμα αφηγηματικά και πολιτισμικά ενδιαφέρον.  Θέλω να συγχαρώ τον κ. Καστώρη για την εξιστόρηση αυτή καθώς φωτίζει με τη δική του προσωπική ματιά ζητήματα που αφορούν την Καλλιπεύκη, δηλαδή την τοπική «ιστορία». Ο αναγνώστης της εφημερίδας έχοντας ή όχι κάποια συναισθηματική ή άλλου τύπου σχέση με την Καλλιπεύκη,  γνωρίζει με τον τρόπο αυτό ένα κομμάτι του τόπου. Οι εξιστορήσεις αυτές έχουν επιστημονικό  ενδιαφέρον καθώς αποτελούν ένα κομμάτι του παζλ που ο χρόνος τεμαχίζει και σκορπίζει. Είναι συνεισφορά στην τοπική ιστορία οι καταθέσεις τέτοιου χαρακτήρα. Δημιουργούν δεσμούς στους νέους, δίνουν πληροφορίες στους μελετητές κ.α.

Με την επιστολή μου αυτή απευθύνω έκκληση σε κάθε Καλλιπευκιώτη και Καλλιπευκιώτισα να ανοίξει διάλογο με τη μνήμη του και να ακολουθήσουν το παράδειγμα του κ. Καστώρη. Να γράψει δηλαδή γεγονότα από την παιδική του ηλικία στην Καλλιπεύκη. Γενικού χαρακτήρα, για οτιδήποτε(ιστορκό, γεωγραφικό, κοινωνικό θέμα, τρόπο που έπαιζαν, μνήμες από το σχολείο, περιστατικά  καθημερινά, «γκάφες», και γενικά ότι αφορά τη ζωή τους στο χωριό, περιστατικά των υλοτόμων στο δάσος…). Ακόμη αν θυμούνται διηγήσεις, θρύλους που οι μεγαλύτεροι τους εξιστορούσαν για υπαρκτά ή «φανταστικά» περιστατικά στις βρύσες, στο δάσος, τον πόλεμο κ.α. Οι τυχόν ενδοιασμοί που μπορεί να σκεφτεί ο καθένας για  τον τρόπο γραφής και εξιστόρησης, δεν θα πρέπει να αποτελέσουν εμπόδιο στην προσπάθεια, καθώς η «προφορικότητα» του λόγου συγχωρεί  και παρακάμπτει ατέλειες λεκτικές και γλωσσικές. Ο αυθεντικός λόγος πάντα εκτιμάται.

Το ΔΣ του Συλλόγου μπορεί αφενός να δημοσιεύσει τις μαρτυρίες αυτές, αφετέρου να δημιουργήσει ένα υλικό αφηγηματικό, που με την κατάλληλη επιστημονική επιμέλεια μπορεί να αποτελέσει  το περιεχόμενο κάποιου εντύπου. Ας εγκαινιάσει μια στήλη στην εφημερίδα με τίτλο π.χ. «Θυμάμαι…Μνήμες και μαρτυρίες  των παιδικών χρόνων στην Καλλιπεύκη». Θα είναι μια παρακαταθήκη μνήμης.

Τασούλα Δημ. Τσιλιμένη

Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Πανεπιστημίου Θεσσαλίας